Ventieltjes, proza om het gemoed te luchten, door Ruud Minnee

JAN DE VRIES IS ZIEK

‘Ik heb me ziek gemeld Joke, de wereld draait niet om mij.’
Zijn vrouw kijkt hem verschrikt aan: ‘Maar…, maar, dat doet ie wel!’
Jan kan alleen maar zuchten.
Even later verschijnt op miljoenen beeldschermen een zichtbaar nerveuze CNN-nieuwslezer: ‘Dames en heren. Het kan niemand ontgaan zijn: Jan de Vries is ziek.’ Er doemen beelden op van schots en scheef gestrande auto’s. Radeloze reizigers stromen verdwaasd uit stilstaande bussen en treinen. Sommige klampen zich aan elkaar vast. Iemand gilt hysterisch. Voor even verschijnt de nieuwslezer weer. Zijn mond beweegt maar er zijn geen woorden. En dan valt ook het beeld weg…

OPGEBRAND

Het VOC-schip ’t Vaandrig’ klieft door de woeste golven van de Indische Oceaan. In de grote kajuit staat Diederik Janszoon tegenover kapitein Evertsen. Hij friemelt zenuwachtig aan zijn pet. ‘Ik… ik heb last van spanningen kapitein, Ik heb alle symptomen van stress: concentratieproblemen, dissociatie, angst- en paniekklachten, geheugenverlies, stemmingswisselingen, piekeren, een opgejaagd gevoel, neiging tot verslaving, verwardheid, duizeligheid en ik heb nergens zin in… ik denk zelfs dat ik een burn-out heb.’
‘Een wat?!’ roept kapitein Evertsen. ‘Wat zit je nou te bazelen man? Stress, burn-out, spreek je moerstaal!’
‘Ik denk dat ik ben opgebrand kapitein.’
‘Opgebrand, opgebrand, een paar weken geleden zag ik twee heksen op een brandstapel in Vlissingen, dié waren opgebrand.’ De kapitein grijnsde van oor tot oor.
‘Ik wil graag dat u mijn klachten serieus neemt kapitein, anders ga ik naar de afdeling HR.’
‘De afdeling HR? Wat is dat nou weer in hemelsnaam?’
‘Euh.., geen idee kapitein, ziet u nou wel dat ik helemaal in de war ben.’
‘Je hebt gelijk Diederik Jacobszoon.’ zuchtte de kapitein. ‘We gaan er wat aan doen, dit moet grondig worden aangepakt.’
En geheel volgens de toen geldende arbeidsvoorwaarden, is Diederik nog diezelfde dag gegeseld, geradbraakt en gekielhaald…

ONLY ONE MAN

Defensiekopstukken zitten in vergadering bijeen. Onderwerp van gesprek: een ultrageheime missie in het Midden-Oosten, waarbij één specialist de klus moet klaren. Dat moet iemand zijn die vierkant achter de opdracht staat, iemand die zich net zo goed onzichtbaar kan maken in woestijnen als in de diepten van de Arabische zee en de Perzische golf. Hij moet niet alleen veerkrachtig zijn en de ogen wijd openhouden, maar vooral veel in zich op kunnen nemen. Zonder een woord te spreken, weten ze dat er maar één man is die aan al deze eisen kan voldoen. There’s only one man for the job: SpongeBob SquarePants!

DODELIJK

Als een veld geknakte tulpen staan tientallen mensen op het Centraal Station van Utrecht op hun mobieltjes te staren. Het strijklicht van de opkomende zon versterkt het surrealistische beeld. Een lange, tengere man onttrekt zich met opgeheven hoofd aan de uniformiteit, maar helemaal op zijn gemak is hij niet. Dan plotseling grijpt hij naar zijn nek. Happend naar lucht zakt hij op de grond, zijn lichaam schokt twee, drie keer, dan is het stil. Het dodelijke gif afkomstig van de Chironex Fleckeri of kubuskwal werkt razendsnel. De zoveelste hartstilstand die maand. Wie denkt te kunnen ontsnappen aan de digitale wereld maakt een fatale fout.

DIGITALE SNELWEG

De digitale snelweg is onderhand een van de gevaarlijkste wegen ooit. Er is geen snelheidslimiet, er zijn geen vluchtstroken, zebra’s of stoplichten en er is geen tijd om voor te sorteren. Losers worden ongenaakbaar afgesneden door users. Mensen die niet snel genoeg invoegen worden verpletterd door internetverkeer. Bejaarden worden met rollator en al vermorzeld door agressieve drivers. Digibeten bezwijken aan vastlopende besturingssystemen, of liggen met een virus op hun versleten databank. Thuisblijven is geen optie, want zonder voeding ga je er zeker aan…

Dit bericht is geplaatst in Columns, Proza. Bookmark de permalink.

Reacties zijn gesloten.