Vrije tijd, door Christian Oerlemans
Iedereen heeft het druk tegenwoordig. Vraag je hoe gaat het? Drukdruk. Dat schijnt te moeten. Als je het niet druk hebt ben je een sukkel. Is dit een nieuw fenomeen? Ik herinner me dat Toon Hermans een lied zong over … Lees verder
Waar word je blij van, Christian Oerlemans
Christian we maken je blij… een email van Albert Heijn, omdat ik een bonus kan ophalen. Toetje van Mona zeker, want ‘daar word je blij van’. Hetzelfde geldt voor een vliegreisje met Transavia, word je ook blij van, zeggen ze. … Lees verder
De erfenis, Stefan Stallaert
Dat mijn vader af en toe behoorlijk uit zijn krammen schieten kon, wist natuurlijk heel de straat. Maar toen hij die zondagmiddag mijn neus eraf rukte, vielen zelfs de monden van mijn familieleden wijd open. Iedereen zweeg: mijn moeder, zus … Lees verder
Wegwerker, door Lydi Groenewegen
De plastic veiligheidshelm heeft hij stevig aangedrukt, net als de klittenband sluiting. Het miezert. Windvlagen klapperen tegen het oranje regenpak met lichtgevende strepen dat over zijn oude spijkerbroek en ruitjesbloes zit. Een leeftijdsloze, onherkenbare, oranje man. Dat zien de automobilisten … Lees verder
Wie klaagt er nog, door Christian Oerlemans
Onze logeés hebben een paar dingetjes achtergelaten. Kan een truc zijn om nog eens terug te komen, maar in dit geval zit daar dan wel een vliegreis aan vast. Twee sweaters en een plastic zakje met opladers voor telefoons en … Lees verder
Trump Triomfator, door Manuel Kneepkens
Ontgoocheld stommel ik het café uit en urineer tegen de wind in (die komt van guur rechts…uit het Wilde Westen !) de gouden waaier van de machtelozen
Op eigen risico, door Mischa van den Brandhof
Declaratie L.S. Na de beëindiging van mijn lidmaatschap bij de boksvereniging, gelegen aan De Verademing, wegens een aldaar opgelopen sportblessure, te weten een gescheurde enkelband ten gevolge van een akelige val, veroorzaakt door een tackle van een spelend lid, waarvan … Lees verder
Katzenjammer – een Elegie voor Moortje, door Manuel Kneepkens
Tegenwoordig vertoef ik ’s nachts steeds vaker in de droom aan Gene Zijde, bij mijn Dierbaren o.a. bij Moortje (Groet namens mij The Cheshire Cat in Wonderland… ) De naam ‘Moortje’ wil ze niet meer voeren want …racistisch getint! (‘Aai … Lees verder
Nieuwe woorden, door Christian Oerlemans
Mijn geliefde is afwezig, zij schildert in het buitenland. Moet ik dus zelf voor mijn gezonde voeding zorgen. Gelukkig hebben wij een Voedingscentrum, dat helpt. Vandaag gaat de campagne van start: ‘De waarheid op tafel’. Voedingscentrum vindt dat we meer … Lees verder
Wat nu? door Christian Oerlemans
Lang geleden schreef ik elke week een column voor een reclamevakblad. Moest ik inleveren voor het einde van de week, dus schreef ik op vrijdagmiddag mijn stukje. Rechtstreeks vanuit de snelkoker. In het Engels heet zoiets ‘committment’, hebben we in … Lees verder
Fietsen, door Christian Oerlemans
Het was weer Tour de France gekte. Wat bezielt die mensen toch om als een clown bovenop een berg wielrenners voor de wielen te lopen. Hoe gek moet je dan zijn? Gek op wielrennen? Hoewel het fietsen tegen die bergen … Lees verder
Requiem voor een gastropod, door Mischa van den Brandhof
Rouwadvertentie Bedroefd geven wij kennis van het overlijden van onze kleine slak en metgezel, Pommetje. Op een regenachtige zomeravond vonden we haar in kritieke toestand op de Mozartlaan, ter hoogte van de Wonnebald, na een hoogst noodlottige aanrijding. Vol bewondering … Lees verder
Afscheidsfotografie, Helge Bonset
Carla Nieuwkoop is een bevlogen mens. Een echt mensenmens ook. Mensen fotograferen doet ze het liefste, en als we haar klanten mogen geloven, is dat ook wat ze het beste kan. Daarbij kan ze mensen en kinderen snel op hun … Lees verder
Straattheater, Erik Spil
Ik imiteer een kraai. Mijn handen als snavel voor mijn gezicht. Een zwarte deken over mijn rug. Op het grote plein staan de andere surrogaten: allemaal doen ze iets na wat ze nooit kunnen zijn: God, Magere Hein, De Aap, … Lees verder
De handschoenenman, Orchida Bachnoe
Jaren geleden was er een pannenkoekenhuisje in Den Haag. Met een vriend kwam ik er minstens twee zaterdagen per maand. Aan de vierkante houten tafels met wit-rood geblokt tafelkleed gingen we gretig in elkaar op en de wereld verengde zich … Lees verder
Gevende mensen, door Christian Oerlemans
Dit stuk schrijf ik terwijl ik op het terras zit achter het huis van Rafi (Rafaela) en Juan, in Mérida Spanje. De bouganville bloeit uitbundig, de larmoyante Perzische kat ligt bij mijn voeten. Boven ligt mijn echtgenote, ziek in bed. … Lees verder
Code rood, door Mischa van den Brandhof
Online leren Bosmieren opgelet! Op 1 september gaat de Formicidabele School de Hoop (FSH) van start met de mini-MOOC getiteld The Zombie Apocalypse: Essential Skills and Strategy. Door klimaatverandering bestaat het risico dat tropische paddestoelen zich op onze bodem gaan … Lees verder
Wij en Zij, door Christian Oerlemans
Sommigen zullen zeggen: ‘wij en hun’, maar daar gaat dit stuk niet over. Ik kom op dit onderwerp omdat de tekstschrijver Jaap Toorenaar een boek maakt over bekende reclamecampagnes. ‘Even Apeldoorn bellen’ kan dan natuurlijk niet ontbreken, deze campagne won … Lees verder
Duivelskunstenaar en de seksuele context, door Christian oerlemans
Zelfs na de autopsie is nog niet duidelijk waarom Prince die noodlanding heeft gemaakt.Sinds de jaren tachtig heb ik niet zoveel gezien en gehoord over Prince. Uiteraard weer gekeken, naar zijn films, zijn shows. Show is eigenlijk een te gering … Lees verder
