Tag Archieven: Christian Oerlemans
Ikea en de Algarvios, door Christian Oerlemans
De zuidelijke strook Portugal,160 kilometer langs de Atlantische oceaan, werd door de Moren Gharb Al Andalus genoemd of kortweg Al Gharb (het westen). De uiterste westpunt, Sagres met kaap São Vicente, werd toen gezien als het einde van de wereld. … Lees verder
Mannen en vrouwen, oorlog en vrede, door Christian Oerlemans
De Australische bioloog Jeremy Griffith heeft met zijn boek ‘Freedom’ een beweging in gang gezet die langzamerhand begint door te dringen tot onze hersenen. De boodschap is: wij zijn niet slecht, we gedragen ons slecht en we zijn hiertoe geconditioneerd … Lees verder
Romantiek, door Christian Oerlemans
Vandaag regent het. We verblijven in een hotel dat in toeristische brochures ongetwijfeld als romantisch en sfeervol zal worden betiteld. Het ligt tegen een steile rots gevleid en is deels de rots zelf. Alles berekend op Zuid-Franse zomers. Maar het … Lees verder
Ultralinks en ultrarechts, door Christian Oerlemans
Politieke stukjes wil ik eigenlijk niet schrijven. Maar een mens ontkomt er tegenwoordig niet meer aan. Alles is politiek geworden en als tolerante humanist word ik via de media weggezet als iemand die niet kan kiezen. Afgezien van rabiate fundamentalisten, … Lees verder
Sommige Portugezen worden nooit rijk, door Christian Oerlemans
Eurogroepvoorzitter Jeroen Dijsselbloem zei terecht, in de Frankfurter Algemeine, dat je niet al je geld aan drank en vrouwen kunt uitgeven om daarna om bijstand te vragen. Minister President António Costa van Portugal werd boos en eiste zijn aftreden. Hij … Lees verder
Wie klaagt er nog, door Christian Oerlemans
Onze logeés hebben een paar dingetjes achtergelaten. Kan een truc zijn om nog eens terug te komen, maar in dit geval zit daar dan wel een vliegreis aan vast. Twee sweaters en een plastic zakje met opladers voor telefoons en … Lees verder
Wat nu? door Christian Oerlemans
Lang geleden schreef ik elke week een column voor een reclamevakblad. Moest ik inleveren voor het einde van de week, dus schreef ik op vrijdagmiddag mijn stukje. Rechtstreeks vanuit de snelkoker. In het Engels heet zoiets ‘committment’, hebben we in … Lees verder
Gevende mensen, door Christian Oerlemans
Dit stuk schrijf ik terwijl ik op het terras zit achter het huis van Rafi (Rafaela) en Juan, in Mérida Spanje. De bouganville bloeit uitbundig, de larmoyante Perzische kat ligt bij mijn voeten. Boven ligt mijn echtgenote, ziek in bed. … Lees verder
Wij en Zij, door Christian Oerlemans
Sommigen zullen zeggen: ‘wij en hun’, maar daar gaat dit stuk niet over. Ik kom op dit onderwerp omdat de tekstschrijver Jaap Toorenaar een boek maakt over bekende reclamecampagnes. ‘Even Apeldoorn bellen’ kan dan natuurlijk niet ontbreken, deze campagne won … Lees verder
Duivelskunstenaar en de seksuele context, door Christian oerlemans
Zelfs na de autopsie is nog niet duidelijk waarom Prince die noodlanding heeft gemaakt.Sinds de jaren tachtig heb ik niet zoveel gezien en gehoord over Prince. Uiteraard weer gekeken, naar zijn films, zijn shows. Show is eigenlijk een te gering … Lees verder
Kerstwens, door Christian Oerlemans
Vrienden, Nu iedereen weer bezig is met de Kerstkaart, vraag ik mij af; hoe is dit zo uit de hand gelopen? Het schijnt dat in 1843 een Engelsman genaamd Sir Henry Cole voor het eerst een ‘Kerstkaart’ verstuurde, waarop een … Lees verder
Jerzy Kosinski, door Christian Oerlemans
One day he trapped a large raven, whose wings he painted red, the breast green and the tail blue. When a flock of ravens appeared over our hut, he freed the painted bird. As soon as it joined the flock … Lees verder
Robotologica, door Christian Oerlemans
De schrijver Eriek Verpale is overleden. Hij werd slechts 63 jaar. Ach, denk ik dan, dit is nog niet zo gek vergeleken met mijn broer Hans die 29 werd. Hans haalde voor zijn dood nog net de lexicon van Pieter … Lees verder
Poëziebundel Christian Oerlemans: Tijd van leven
Van tekstschrijver, auteur (o.a. van verhalen in Literair tijdschrift Extaze) en columnist (o.a. op onze website) Christian Oerlemans verscheen onlangs in eigen beheer de poëziebundel Tijd van leven, een verzameling gedichten, laverend tussen tussen licht en donker, perspectief en doem … Lees verder
Jagen, door Christian Oerlemans
Mijn kleinzoon van tien ving laatst voor het eerst van zijn leven zelfstandig een vis(je). Aan een weerhaakloos haakje, dus extra moeilijk. Hij was er zelf erg van onder de indruk. Trots op de foto, meteen doorgeappt aan mama; kijk … Lees verder
Warme dagen, door Christian Oerlemans
Hoe relatief is alles wanneer je tegen jezelf zegt: “hmmm lekker koel”. En dan op de thermometer ziet dat het 26 graden is. ‘s Avonds om elf uur, achter mijn laptop in het atelier. Buiten is het 31 graden. Zelden … Lees verder
Dromen waarmaken, door Christian Oerlemans
Terwijl ik op mijn computer met alle geweld een ‘.esp’ bestand wil openen – niet omdat het nodig is, maar omdat ik het wil – loopt de boel vast en dus besluit ik een pauze in te lassen. De pc … Lees verder
Fado en Poëzie, door Christian Oerlemans
In het Huis van de Inktvis (Casa do Polvo) in Santa Luzia is het op donderdag ‘fado-avond’. Op zich geen nieuws, want fado-avonden vind je overal in Portugal, tot in de kleinste kroeg waar bezoekers ineens opstaan om met hese … Lees verder
Hun benne, door Christan Oerlemans
Enige tijd terug zat ik aan, aan een herendiner. (Ja ja twee keer aan, denk aan Toon Hermans). Het doel ervan – behalve eten – doet hier niet ter zake, maar voor dit stukje was het gezelschap interessant. Naast mij … Lees verder
En de mens schiep, door Christian Oerlemans
Op zondagmorgen lig ik graag in bad. Zo lang mogelijk, dus goed heet beginnen. En vooral koffie bij de hand. Het is een verrukkelijke onderdompeling in jezelf, terug in de moederschoot, ongestoord in het zijn. En bovendien een bad voor … Lees verder
