Fernando de betonman,
door Christian Oerlemans
In 2008 bouwde ik naar eigen ontwerp en in eigen regie ons huis nabij Moncarapacho. Ik schreef hierover een serie verhalen, die ook nu nog leesbaar zijn, maar tegelijk vertellen dat de tijden de afgelopen 10 jaar zijn veranderd. Fernando … Lees verder
Ikea en de Algarvios, door Christian Oerlemans
De zuidelijke strook Portugal,160 kilometer langs de Atlantische oceaan, werd door de Moren Gharb Al Andalus genoemd of kortweg Al Gharb (het westen). De uiterste westpunt, Sagres met kaap São Vicente, werd toen gezien als het einde van de wereld. … Lees verder
Alternatief, door Christiaan Oerlemans
Lang geleden toen ik nog hard liep, knalde ik met mijn voorhoofd in volle vaart tegen de kopse kant van een stalen balk. Het was de balk van een zonnescherm dat op voorhoofdshoogte was neergelaten. Voordien nimmer neergelaten geweest, leerde … Lees verder
Mannen en vrouwen, oorlog en vrede, door Christian Oerlemans
De Australische bioloog Jeremy Griffith heeft met zijn boek ‘Freedom’ een beweging in gang gezet die langzamerhand begint door te dringen tot onze hersenen. De boodschap is: wij zijn niet slecht, we gedragen ons slecht en we zijn hiertoe geconditioneerd … Lees verder
Embarrassed Millionaires, door Cristian Oerlemans
“Socialism never took root in America because the poor see themselves not as an exploited proletariat but as temporarily embarrassed millionaires.” Aan deze tekst, die al dan niet terecht wordt toegeschreven aan John Steinbeck, moest ik denken terwijl ik winkelde … Lees verder
Rugpijn, door Christian Oerlemans
Van schrijven krijg je pijn in je rug. Dat zei de Portugese masseur die ik via onze hulp, de lieve Liberta, in haar huis mocht ontmoeten. Haar zoon Bruno. Zij is trots op hem, hij heeft iets bereikt en binnenkort … Lees verder
Romantiek, door Christian Oerlemans
Vandaag regent het. We verblijven in een hotel dat in toeristische brochures ongetwijfeld als romantisch en sfeervol zal worden betiteld. Het ligt tegen een steile rots gevleid en is deels de rots zelf. Alles berekend op Zuid-Franse zomers. Maar het … Lees verder
Chaos, door Christian Oerlemans
Het is weer verwarring en chaos in mijn hoofd. Zondagochtend, al die kranten, al die informatie die ik niet aan mekaar kan knopen. Lees ik hoe Jesse niet wilde springen toen Mark zei: “spring Jesse spring.” Jesse wilde niet 500 … Lees verder
Ultralinks en ultrarechts, door Christian Oerlemans
Politieke stukjes wil ik eigenlijk niet schrijven. Maar een mens ontkomt er tegenwoordig niet meer aan. Alles is politiek geworden en als tolerante humanist word ik via de media weggezet als iemand die niet kan kiezen. Afgezien van rabiate fundamentalisten, … Lees verder
Het wordt tijd dat vrouwen opstaan, door Christian Oerlemans
Wie mij kent weet dat ik de vrouw bijzonder vind. Niet zozeer als moederfiguur of geliefde of lust voor ’t oog, nee als fenomeen. Ik denk dat de vrouw de wereld kan redden. Het wordt dus hoog tijd dat vrouwen … Lees verder
Sommige Portugezen worden nooit rijk, door Christian Oerlemans
Eurogroepvoorzitter Jeroen Dijsselbloem zei terecht, in de Frankfurter Algemeine, dat je niet al je geld aan drank en vrouwen kunt uitgeven om daarna om bijstand te vragen. Minister President António Costa van Portugal werd boos en eiste zijn aftreden. Hij … Lees verder
Persoonlijkheidsmarketing, door Christian Oerlemans
Lang geleden in de jaren zeventig van de vorige eeuw maakte ik reclame voor Saab. Het was een klein eigenwijs merk waarvan je de fans voornamelijk vond onder abonnees van Arts en Auto, de Hoefslag en het Notariaat Magazine. Dit … Lees verder
Vrije tijd, door Christian Oerlemans
Iedereen heeft het druk tegenwoordig. Vraag je hoe gaat het? Drukdruk. Dat schijnt te moeten. Als je het niet druk hebt ben je een sukkel. Is dit een nieuw fenomeen? Ik herinner me dat Toon Hermans een lied zong over … Lees verder
Waar word je blij van, Christian Oerlemans
Christian we maken je blij… een email van Albert Heijn, omdat ik een bonus kan ophalen. Toetje van Mona zeker, want ‘daar word je blij van’. Hetzelfde geldt voor een vliegreisje met Transavia, word je ook blij van, zeggen ze. … Lees verder
Wie klaagt er nog, door Christian Oerlemans
Onze logeés hebben een paar dingetjes achtergelaten. Kan een truc zijn om nog eens terug te komen, maar in dit geval zit daar dan wel een vliegreis aan vast. Twee sweaters en een plastic zakje met opladers voor telefoons en … Lees verder
Nieuwe woorden, door Christian Oerlemans
Mijn geliefde is afwezig, zij schildert in het buitenland. Moet ik dus zelf voor mijn gezonde voeding zorgen. Gelukkig hebben wij een Voedingscentrum, dat helpt. Vandaag gaat de campagne van start: ‘De waarheid op tafel’. Voedingscentrum vindt dat we meer … Lees verder
Wat nu? door Christian Oerlemans
Lang geleden schreef ik elke week een column voor een reclamevakblad. Moest ik inleveren voor het einde van de week, dus schreef ik op vrijdagmiddag mijn stukje. Rechtstreeks vanuit de snelkoker. In het Engels heet zoiets ‘committment’, hebben we in … Lees verder
Fietsen, door Christian Oerlemans
Het was weer Tour de France gekte. Wat bezielt die mensen toch om als een clown bovenop een berg wielrenners voor de wielen te lopen. Hoe gek moet je dan zijn? Gek op wielrennen? Hoewel het fietsen tegen die bergen … Lees verder
Gevende mensen, door Christian Oerlemans
Dit stuk schrijf ik terwijl ik op het terras zit achter het huis van Rafi (Rafaela) en Juan, in Mérida Spanje. De bouganville bloeit uitbundig, de larmoyante Perzische kat ligt bij mijn voeten. Boven ligt mijn echtgenote, ziek in bed. … Lees verder
Wij en Zij, door Christian Oerlemans
Sommigen zullen zeggen: ‘wij en hun’, maar daar gaat dit stuk niet over. Ik kom op dit onderwerp omdat de tekstschrijver Jaap Toorenaar een boek maakt over bekende reclamecampagnes. ‘Even Apeldoorn bellen’ kan dan natuurlijk niet ontbreken, deze campagne won … Lees verder
