zacht lantaarnlicht ligt als een warme mantel dicht op straat
de vermoeide dag dommelt in afwachting van de nacht
felle schaduwen zijn tijdelijk verborgen op deze zomeravond
een enkel kinderfietsje is vergeten binnen te halen
twee rijen volle bomen kijken uit naar nieuwe wind na ontij
auto’s liggen als trouwe honden te wachten op nieuwe opdrachten
een kat kruist sluipend het nog warme plaveisel
en houdt nachtwake bij een verlaten sandaal
verlichte kamers, open gordijnen; maar weinig mensen zijn zichtbaar
vandaag geen reveillon; ieder is uitgeput van vermoeiende zaken
boekenkast, bankstel; alles binnen anders maar ook hetzelfde
één collectief van clans, levend langs elkaar heen
kwetsbaar weerspiegelt het bestaan zich in levenloze lichamen
geen nocturne negeert de stilte; het leven is even leeg
ook op straat staat de bespieder deze zwoele avond alleen
niemand voelt iets voor een eenzame excursie
Michiel Hanon
