En laat u het nimmer tanen,
Ofschoon vloed z’n tere zij
Wordt gedragen door oceanen,
Die opwolken in een witblauw tij,
Beroert Victoria haar japon
De trap zijn ivoren tree,
Op een hoogte waar de bron
Schijn wasemt van ‘t verre benee.
(Beeld: Annemie Diegenant)
