De puzzel, Niels Landstra

De puzzel is gelegd
Alle stukjes aan elkaar
Gehecht, het echtpaar
Heeft weinig gezegd

Tijdens het spel, dat
Begon met een kus
En op een tel van rust
Met kroost daar, was

Het gedaan. Onderhuids
Bleef het mooi sores
En nul op rekest
Dat volgde op de ruis

Van de koele onmin
En aparte bedden
Met weinig te vergeven
Door muren onzin

En misverstanden. De
Puzzel is af. Verstild
Het mistig vergezicht
Wreed het staren.

Dit bericht is geplaatst in Geen categorie, Poëzie en getagd. Bookmark de permalink.

Reacties zijn gesloten.