Zie de lage streken
Luieren in smaragd,
En hoor oker spreken –
De natuur ruste zacht.
Want dan bergt dag z’n tij,
Wat heide, riet en koren
Liggen verder zij aan zij
Op ‘t heuvelland te gloren.
En net als een stilleven,
Over vele plassen graan,
Reikt de zon dan even
Haar tere afscheid aan.
(i.s.m. Museum Gouda)
