Er zijn van die plaatsen, daar kom je er een tegen. Dan is er geen twijfel mogelijk. Daar midden in het bos rijst hij op: de mooiste boom. Bijvoorbeeld een beuk. Groot, dus oud, en goed geproportioneerd. De boom die van wandelaars de meeste belangstelling krijgt, wiens bladertooi wordt bewonderd, waar meerdere wandelpaadjes heen leiden, en die een of meer naburige bankjes waard is. De boom die identiteit geeft aan het bos, zoals de Eiffeltoren of het Vrijheidsbeeld aan een stad, symbool voor iets dat niet voorbij gaat. Vaak een ware bedevaartplaats voor bezoekers.

Natuurlijk wisselt zijn verschijning per seizoen. In de zomer is hij een groene oase. Maar ook in de winter pronkt hij met zijn takkenkrans, en kan zijn majestueuze kroon afsteken tegen waterig winterblauw. De statige boom, waarvoor vogels een voorkeur hebben om vanaf een hoge tak het bos te kunnen bekijken, waaronder kinderen het liefst spelen op een bedje van mos en door massale wortels gevormde bobbels, en waar zij aan lage, vreemd gekronkelde takken kunnen hangen.

De Schepper heeft er lang over na kunnen denken, welke boom Hij in het bos het voorrecht zou schenken om een leidinggevende functie te gaan vervullen, en hoe deze functie in de loop der jaren zou worden vormgegeven. Was hem dit voorrecht al als klein zaadje toegedacht, of deed zijn bijzondere ontwikkeling hiertoe besluiten?

Deze boom der bomen is anders dan de koning der dieren of de menselijke heerser, want goedaardig en mak. Een vriendelijke vorst, een heerlijke heerser, een milde monarch. Een regeerder met een natuurlijk overwicht, die zijn gezag ontleent aan omvang en anciënniteit. Een echte primus inter pares. Een onwrikbare heerser die niet agressief is, die zijn macht niet heeft bereikt met bloedvergieten. Niet iemand die periodiek moet bewijzen dat hij nog de sterkste is. Een sociaal wezen met een hart van hout, maar ook van goud. Een voorbeeld voor ons allen.

Het dierenrijk is wat het is. De Schepper had hier een duidelijke gedachte voor ogen, hoewel de uitwerking in de visie van ons – zelfbewusten – wel wreed is uitgevallen. Maar had Hij bij Zijn Ultieme Creatie niet wat meer die eerdere creatie van de boom als voorbeeld kunnen nemen? We hebben in de mensenwereld zo’n behoefte aan die milde monarch!

© Michiel Hanon 2012