Vanaf het prille begin van Extaze tot aan de dag waarop u dit leest heeft Michiel Hanon met gedichten en columns bijgedragen aan onze website geleverd. De hieronder geplaatste column ‘Uitzicht’ is de meest recente in die reeks.
Inmiddels heeft Hanon zijn gedichten1 en zijn columns en korte verhalen2 in twee afzonderlijke delen uitgegeven.
De gedichten zijn anekdotisch en doordrongen van een nu eens opwekkende, dan weer weemoedig stemmende humor:
Verloren
Dingen die je niet kunt Googlen zijn waardevol
De ongewone voorkeurwoorden van mijn overleden vader.
Probeer ze met mijn innerlijke google terug te vinden.
Een paar kwamen op: ‘sapperloot’, ‘sodeju’, kwast’.
Ik lach er samen met mijn broer om.
Zijn werktuig zoekt anders, hij vult nog wat aan.
Maar het is vast niet alles.
Fuck you Google, hier zal iets verloren zijn gegaan.
De korte verhalen doen dagboekachtig aan. Ze beschrijven zonder omhaal van woorden de dingen die de schrijver van dag tot dag meemaakt, bizar, ergerlijk, pijnlijk, komisch, hilarisch, al naargelang de gebeurtenissen.
Een beter voorbeeld hiervan dan het hieronder geplaatste verhaal kunnen wij niet geven.
Uitzicht
I
De verstedelijking neemt verder toe. Noodgedwongen moeten er steeds hogere woontorens worden gebouwd. Als je hoog woont is het uitzicht vaak erg mooi. Hoe hoger, hoe verder je kunt kijken, naar een groot deel van de stad, naar mogelijk aangrenzende weilanden, naar de zee. Als je rijk bent kun je – in plaats van een groot penthouse te kopen – een oude watertoren laten verbouwen, en bovenin van het uitzicht rondom genieten.
Je kunt ook gebruik maken van moderne technieken, en het omgekeerde doen. Je kunt ondergronds gaan wonen, bijvoorbeeld als je niet het geld hebt om een mooi en hoog appartement te kopen of te huren. Dit kan een oplossing voor de woningnood zijn. In plaats van een raam kun je elders in huis (bijvoorbeeld boven, waar er wel een is) een camera voor dat raam plaatsen, en het beeld projecteren op een raamvervangend scherm. Een beetje zoals een aquarium of een brandend haardvuur als versiering van tv-schermen.
Als je nergens een raam hebt, kun je een camera op je huis plaatsen en binnen een ‘uitzicht’ creëren. Je kunt de camera laten draaien, waardoor dat uitzicht wisselt. Iets dergelijks zie ik op het Belgische CANVAS-televisiekanaal wanneer er geen middaguitzending is: de ‘rolkrant’. Je zou een camera kunnen plaatsen op een gehuurde plek met een mooi uitzicht dat niet vanuit je huis te zien is. Je zou via zo’n beeldverbinding een blik in de mooie tuin van een ander kunnen huren (zonder je om het onderhoud ervan te hoeven bekommeren). Of je zou een schijnbare werkelijkheid kunnen creëren waarmee je iedere dag op een andere verdieping van een woontoren woont. Wellicht is het mogelijk je op camerabeelden van ver weg (een Afrikaanse jungle, een Mongoolse toendra) te abonneren, zodat je voor weinig kosten thuis je vacantie kunt vieren, met – genomen vanuit een auto, boot of drone – bewegende camerabeelden van mooie vacantieoorden, zonder de rompslomp en vermoeienissen van het reizen. Voor sommigen een uitkomst.
II
Er was een man die had gehoord van deze moderne technieken. De ramen in zijn huis waren klein, er was weinig zonlicht en hij had geen fraai uitzicht. Hij beschikte echter over een grote, droge kelder. De man besloot een camera op zijn huis te plaatsen, een die kon draaien. Het scherm en de camerabediening plaatste hij in de kelder. Hij vond het leuk om de camera op de ramen van zijn overbuurman te richten. Zo kon hij zien waar deze zich zoal mee bezighield. Hij voelde zich wel een beetje een voyeur, maar ja, wat niet weet, wat niet deert.
Na enige tijd bespeurde de man iets nieuws aan het huis van de buurman. Hij zoemde er met de camera op in. Ongeveer op dezelfde plek waar op zijn huis een camera stond, had de buurman exact eenzelfde apparaat geplaatst waarmee hij de vertrekken van zijn huis kon filmen. Had de buurman zijn camera ontdekt en volgde hij op zijn beurt zijn doen en laten? De buurman had tenslotte net zo’n huis als hij, met weinig zonlicht en uitzicht. Had de buurman dezelfde voyeur neigingen? Of gebruikte hij de camera alleen als bewaking? De man onderhield geen contact met zijn buurman en schrok ervoor terug hem over de pijnlijke kwestie aan te spreken. Moest hij nu maar voltijds in de kelder gaan leven, opdat de buurman hem niet zou kunnen volgen? Het zou makkelijker zijn om vitrage of gordijnen in zijn huis op te hangen. Privacy ging voor hem boven alles.
De man besloot zijn camera weg te halen, hij hoefde tenslotte niet in de kelder te leven. Zijn woonkamer had dan wel kleine ramen en weinig uitzicht, maar hij zou het daar wel gezelliger kunnen maken. Een paar mooie vitrages zouden de sfeer ongetwijfeld verhogen. Na verloop van enige tijd zag hij dat zijn overbuurman zijn camera ook had verwijderd. De reden kon niet zijn dat hij was verhuisd, want hij zag hem nog regelmatig lopen. Was de buurman op dezelfde gedachte gekomen en wilde hij ook zijn goede wil tonen? Of werd de camerabewaking bij nader inzien niet nodig bevonden? Dat laatste was toch minder voor de hand liggend, dacht de man. Waarom had de buurman geen gordijnen opgehangen, als hij zich bespied voelde?
Het leven zonder gerichte camera’s gaf de man een prettig gevoel. Het was alsof de staatshoofden van twee machtige mogendheden een voortgaande bewapening hadden afgewend. Maar in die wereld gaat dat wel gepaard met topbesprekingen en het nodige voorafgaand diplomatiek overleg. Machtige mensen moeten met elkaar in gesprek blijven, anders wordt het vijandbeeld steeds groter. De man moest ook denken aan de camera’s en verrekijkers waarmee de grensbewakers van Noord- en Zuid-Korea naar elkaar tuurden. En aan de satellieten waarmee de grote mogendheden elkaar bespiedden om op de hoogte te blijven van elkaars reilen en zeilen. Hij bedacht dat het goed zou zijn eens bij zijn buurman langs te gaan. Elkaar wat beter leren kennen had immers alleen maar voordelen.
De man twijfelde of hij de moed zou kunnen opbrengen om zijn buurman aan te spreken. Natuurlijk had hij dit moeten doen voordat hij de camera op zijn huis had geplaatst. Dan had hij zijn buurman tegelijkertijd kunnen garanderen dat zijn privacy gerespecteerd zou worden. Ze hadden toch goede afspraken kunnen maken? De man dook zijn kelder in en bekeek het scherm dat daar nog altijd stond. Hij had een vakantieabonnement genomen, en het scherm toonde nu het beeld van een zonnig San Remo. Hij kreeg er inderdaad een vakantiegevoel van. Toch was de man – nu voornamelijk boven de grond wonend – blij het directe contact met de buitenwereld te hebben hervonden, al was het maar weinig afwisselend en slechts door een klein raam. Hij sloot niet uit dat hij op niet te lange termijn zou verhuizen naar een andere woning. Naar een huis met een groot raam en mooi uitzicht. Dat in ieder geval.
Michiel Hanon
1 Michiel Hanon, Niets kan blijven. Gedichten, Den Haag 2019 (Michiel Hanon Boeken
ISBN9789082996333 NUR 306
2 Michiel Hanon, De milde monarch. Columns, korte verhalen, Den Haag 2019 (Michiel Hanon Boeken)
ISBN 9789082996319 NUR 325, 303
w.hollenberg@kpnmail.nl
