Walden 2.0: Boodschap

Nu de houtkachel in de woonkamer van de boshut eindelijk brandt en de geiser van de badkamer langer dan twee minuten aanblijft, wat douchen mogelijk maakt, is de wc verstopt. Ik ontdek het omdat iemands grote boodschap vlak onder de rand drijft als ik de deksel van de plee opendoe omdat ik moet plassen. Ik schrik ervan. Het is een lelijke boodschap. En boodschappen van onbekende mensen zijn sowieso niet om aan te zien. De kans dat deze boodschap van iemand is die ik niet goed ken is aanzienlijk, aangezien er op deze dag bijzonder veel onbekende mensen de boshut in- en uitliepen om redenen die ik hier beter niet kan vermelden. Ik zucht diep en klaaglijk want ik had vandaag nu juist bijzonder veel zin om een geconcentreerd sprintje te trekken naar de laatste hoofdstukken van mijn boek en realiseer me direct dat de dag anders zal lopen.
      YouTube toont mij bijzonder veel inventieve mogelijkheden om een wc te ontstoppen als je geen zin hebt om daarvoor een mannetje in te huren. Ik ben de kinderachtigste niet, trek mijn kleren tot op mijn ondergoed uit, draai een hoofddoek in mijn haar en ga aan de slag. Met een goed muziekje op, zijn de meeste klusjes best te doen. Ik zoek Het is klaar van Anouk op, want klaar moet het gedonder nu wel zijn en draai de volumeknop open.
      De meest logische wijze om een wc te ontstoppen, volgens YouTube is met een ontstopper. Bij gebrek aan een ontstopper kun je er zelf een maken door de wc-borstel in een plastic zak te steken en flink in het gat van de wc te douwen net zo lang totdat ie vacuüm trekt. Ik steek de borstel in de tas van de boekhandel waar ik negen jaar heb gewerkt en jas het ding flink op en neer. Er klinkt plop. De grote boodschap loopt samen met het water dat níet over de pot is geklotst, weg. Anouk zegt: ik heb het met jouw rotkop gehad en ik ben het met haar eens.
      Maar als ik doorspoel, verschijnt de rotkop net zo hard weer uit het putje omhoog. Het water dat opborrelt vanuit de krochten onder mijn boshut samen met het water uit het reservoir blijken al snel te veel voor de pot. Alles wat er niet in past, klotst over de rand. De boodschap kijkt me aan alsof de wereld vergaat en dat klopt ook. Anouk had een vooruitziende blik.
      De tweede methode die ik van YouTube leer, is het naar binnen werken van een drie meter lange spiraal. Dat gaat werken. Ik weet het zeker. De spiraal verdwijnt heel eenvoudig door de bruine waterige massa in de pot de afvoer in. Ik lach er bijna om. Jammer dat hij er ook weer uit moet en ik vergeten ben om handschoenen aan te trekken. De pot loopt langzaam leeg, er blijft een smerige massa achter en als ik doortrek om die weg te spoelen loopt de pot weer vrolijk vol. Ik wil dat je gaat, zegt Anouk. Ik zet het nummer op repeat en brul op mijn hardst mee.
      Gelukkig heeft YouTube nog meer oplossingen; je kunt ook altijd nog de pot afplakken en twee keer doorspoelen, waardoor de druk in de pot zo hoog wordt opgevoerd dat je dan het water met beide handen heel eenvoudig terugduwt, waardoor alles in een keer in de afvoer verdwijnt. Het zou gewerkt hebben als het plastic niet zou scheuren en de tweede tien liter uit de pot vrolijk de vloer op zou stromen.
      Na vijf YouTube-manieren te hebben uitgeprobeerd en Het is klaar tien keer te hebben gehoord, is het nog steeds niet klaar maar ik ben dat wel. Ik geef het op, spuit een fles chloor leeg over de pot, de vloer en mijzelf en kruip in bed. Als ik de volgende morgen in mijn halfslaap naar de wc wandel om te plassen, is de hele zinloze ontstoppingsexercitie van de vorige dag kennelijk verdrongen uit mijn gedachten want voor ik het weet heb ik geplast én doorgetrokken. Pas dan denk ik er weer aan. Ik schiet omhoog, in angst dat ik opnieuw in een overlopende wc zal staan, maar na een luid gegorgel blijft er een schone en ook lege pot achter. Iets heeft gewerkt. Ik weet het nu zeker.