Zonnige mevrouw Hasselblatt
ontmoette ik op lentedag aan de Jericholaan
O, al dat licht in mijngroothoeklens
Al die wolken ! Al dat lachende water
De Kralingse Plas weer piegelt mijn ziel…
Om haar, zo enthousiast poëtografe
citeerde ik Sappho
die ooit tot de Kring van haar Geliefden sprak:
Wij die mogen wonen in de tempel van de Muzen
het past ons niet te klagen…
Samen
(‘Waar er twee in mijn naam verenigd zijn…’)
leegden wij drie kelken Merlot
en toen pas besefte ik dat het Witte Donderdag was
de dag van het Laatste Avondmaal
Christenen, dat is hun core business
willen almaar vergeven
maar hoe moet dat met een dichter
& een Vredesfotografe:
Sjaloom in our time!
die zich bedrinken op Witte Donderdag
aan de weg van Hiroshima naar Nagasaki
aan de Laan van Jericho?
(uit Gelukkige dagen in Kralingen, work in progress )
