Op donderdag 16 mei werd de nieuwe Extaze: ‘Dagboek’
gepresenteerd in de Houtrustkerk in Den Haag.
De nieuwe Extaze is te verkrijgen vanaf 16 mei
Dagboek
ESSAYS
Waarom worden dagboeken geschreven en wat kun je er nu precies in lezen?
Deze vragen stelt Monica Soeting in haar essay ‘Dagboeken’.
In ‘Ik is een ander’ beantwoordt Jaap Goedegebuure de dubbele vraag als volgt:
mensen schrijven dagboeken om zichzelf te doorgronden, de maat te nemen, zichzelf
vermanend toe te spreken. Of ze vullen het boek met aantekeningen die dienen als
geheugensteuntje, die soms worden uitgewerkt tot iets essentieels. Monica Soeting zal het met Goedegebuure eens zijn, maar weet dat dit persoonlijk aspect pas laat in
de geschiedenis van het dagboek tot uitdrukking is gekomen.
Goedegebuure’s overtuiging dat een gepubliceerd dagboek pas de moeite waard is
als het de lezer laat delen in de innerlijke verkenningen van de auteur krijgt bevestiging van het in 1957 uitgegeven dagboek van J. Slauerhoff. In ‘Flarden van een zelfportret’
haalt Hein Aalders de kriticus Johan van der Woude aan, die in dat dagboek een
dynamische verschijning herkent, scherpziend, dromerig, rancuneus en idealistisch.
Een beschrijving die aansluit bij het beeld dat Aalders van de schrijver schetst.
Een citaat uit Harry Haarsma’s korte essay over beeldende dagboeken sluit onbedoeld aan op het essay van Clara Bolle: ‘Het dagboek is een donkere kamer, het licht wordt spaarzaam toegediend want licht vreet aan de waarheid’.
Clara Bolle’s essay, dat verder reikt dan het genre van het dagboek, leidt langs
poëtische wegen naar de moeilijkheid van het wijkende woord: de schrijver geeft woorden aan het bestaan, hij wil de essentie grijpen, maar op het moment dat hij
het wil vastpakken is het verdwenen.
KORTE VERHALEN
Chrétien Breukers
Evelien Flink
Leonie Pas
Lydi Groenewegen
Pieter Drift
GEDICHTEN
Hanz Mirck
Jeanet Kingma
Job Degenaar
Mart van der Sterre
Mattijs Deraedt
Willem van Toorn
Steven Van Der Heyden
BEELD
Arpaïs Du Bois
